اثر حفاظتی فلفل قرمز بر پاسخگویی انقباضی آئورت سینه ای در موشهای صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین

مقدمه و هدف : با توجه به افزایش بروز آترواسکلروز و بیماریهای قلبی-عروقی در دیابت قندی، اثر مصرف خوراکی فلفل قرمز (capsicum frutescens) به مدت یک ماه بر پاسخگویی انقباضی آئورت ایزوله در مدل تجربی دیابت قندی در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. روش کار : موش های صحرایی نر از نژاد ویستار به تعداد 32 رأس بطور کاملاً تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با فلفل قرمز، دیابتی، و دیابتی تحت درمان با فلفل قرمزتقسیم بندی شدند. برای دیابتی شدن موشها از داروی استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلیگرم بر کیلوگرم بصورت داخل صفاقی استفاده شد. دو گروه تحت تیمار با فلفل قرمز نیز پودر فلفل قرمز مخلوط شده با غذای استاندارد موش را با یک نسبت وزنی 1.15 دریافت نمودند. پس از گذشت یک ماه پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و نور آدرنالین با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج : میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی افزایش معنی داری را در هفته های دوم و چهارم در مقایسه با هفته قبل از آزمایش نشان داد (p<0.001) ، در حالیکه میزان گلوکز سرم در هفته دوم در گروه دیابتی تحت درمان در مقایسه با گروه دیابتی بطور معنی دار کمتر بود (p<0.05). بعلاوه پاسخ انقباضی در گروه دیابتی تحت درمان با فلفل قرمز به کلرور پتاسیم (p<0.05) و نورآدرنالین (p<0.05) بطور معنی دار کمتر از گروه دیابتی درمان نشده بود. همچنین هیچگونه تغییر معنی دار در پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در گروه کنترل تحت تیمار در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نگردید. نتیجه نهائی : بطور کلی می توان گفت که مصرف خوراکی فلفل قرمزبه مدت یک ماه در کاهش دادن پاسخ انقباضی سیستم عروقی و احتمالاً در جلوگیری از بروز هیپرتانسیون در موشهای صحرایی دیابتی موثر می باشد.